Filozofia gender już jest w naszych przedszkolach – czy nasze dzieci będą zmuszane do kontaktów homoseksualnych?

Już w ponad 80 przedszkolach w Polsce wprowadzono program „Równościowe Przedszkole”, które okalecza psychicznie małe dzieci, dezintegruje ich tożsamość i odziera z godności.

Gdyby program „Równościowe Przedszkole” pomagał w zmniejszaniu dyskryminacji, uczył tolerancji i zapobiegał przemocy, to bym go promował  i byłbym  szczęśliwy, że jest wprowadzany w naszych przedszkolach.  Niestety program ten w najmniejszym stopniu nie realizuje tych celów. Pod płaszczykiem szczytnych celów dyskryminuje chłopców, przedstawia dzieciom nierealny świat, uderza w autorytet rodzica, zaciera różnice płciowe, krytykuje role płciowe, które naturalnie ukształtowały się od początków istnienia człowieka by ułatwiać ludziom życie.

Jedną z metod, jaka jest stosowana w tym programie to przebieranie chłopców w sukienki, peruki i malowanie im paznokci, itp. by pokazać, że bycie dziewczynką jest fajne i przez to nauczyć ich szacunku do kobiet. Z relacji przedszkolanek zmuszonych do wprowadzenia tego programu na zajęciach wynika, że większość chłopców reaguje agresją, złością lub płaczem. Dzieci uciekają lub nie dają się przebierać. Ci chłopcy, którzy zostali złamani i przebrali się tracą szacunek w oczach pozostałych. Takie zajęcia prowadzą do ogromnego "bałaganu" w psychice dziecka i mogą się ciągnąć za nim przez całe dorosłe życie. Celem edukacji człowieka jest dojrzałość, integracja psychiczna, a jednym z istotnych jej elementów jest identyfikacja z płcią. Te zajęcia zamiast integrować psychikę dziecka, przeciwnie, dezintegrują ją w najbardziej wrażliwym momencie rozwoju. Przebieranki dla dziewczynek stanowią dobrą zabawę, ponieważ jest to coś wpisanego w ich naturę, jest to dla nich frajda, a dla chłopców jest to upokorzenie. Wszystkie metody zawarte w tym programie faworyzują kobiety i bardzo uwłaczają mężczyznom. Autorki walczą z rzekomą dyskryminacją kobiet poprzez realną dyskryminację mężczyzn.

Celem programu „Równościowe Przedszkole” jest także nauka tolerancji wobec mniejszości seksualnych oraz zwrócenie uwagi na przemoc. To jest absurd, żeby wtłaczać maleńkim dzieciom problemy homoseksualizmu czy inicjacji seksualnej, jeśli do ok.10 rok życia dzieci są w okresie latencji i te problemy kompletnie ich nie dotyczą. Autorki przerzucają temat z wyższych poziomów edukacji na maleńkie dzieci. Manipulują nimi, obarczając je problemami, których dzieci nie rozumieją. A najstraszliwsze jest to, jakimi metodami będą chciały uzyskać te cele. Jeżeli autorki programu chcą uczyć nasze dzieci tolerancji do płci przeciwnej poprzez przebieranie chłopców za dziewczynki a dziewczynki za chłopców (by dzieci poczuły jak to jest być kimś innym niż są i że ta inność też jest fajna), to można się domyślać, że tolerancji do homoseksualistów będą uczyć na tej samej zasadzie, czyli będą zachęcać dzieci do kontaktów homoseksualnych, by pokazać im, że bycie gejem też jest fajne. Dobrze, że nie uczą tolerancji dla zwierząt, bo – analogicznie - kazałyby naszym dzieciom zachowywać się jak zwierzęta. Generalnie chodzi o to, że nauka tolerancji nie polega na stawaniu się na próbę osobą, do której tolerancji się uczy. Właśnie dlatego metody stosowane w tym programie nie realizują swoich szczytnych celów, a wręcz przeciwnie upokarzają dzieci i  dezintegrują ich tożsamość płciową.

W programie tym zawarte są też kłamstwa, że nauczyciele w przedszkolu zmuszają dzieci do używania zabawek według płci. Zarówno chłopcy mają taki sam dostęp do lalek, jak dziewczynki do samochodzików i same w naturalny sposób dokonują wyborów czym się  będą bawić.  Nauczyciel nie stanowi ograniczenia dla dzieci w wyborze zabawki. To  właśnie gender manipuluje i sztucznie narzuca dzieciom inne spojrzenie, którego przedszkolak sam naturalnie nie odkrywa. Program ten przedstawia metody, które mają na celu zachęcanie i przekonywanie chłopców do zabaw typowo dziewczęcych i odwrotnie dziewczynki do zabaw typowo chłopięcych. Nie zapewnia im neutralnych warunków i dokonywania samodzielnie wyborów. Tu nie daje się wolności wyboru dzieciom, tu poprzez kulturę zamiast wzmacniać cechy i predyspozycje męskie u chłopców i kobiece u dziewczynek robi im się wodę z mózgu, dezintegruje się ich tożsamość płciową. Zaciera się sztucznie naturalne różnice płciowe. 3-5 letnie dziecko zachęcane i przekonywane do pewnych działań przez jakikolwiek autorytet (na co jest w tym wieku szczególnie wrażliwe) powoduje, że niczym się to nie różni od zmuszania. Proszę sobie wyobrazić sytuację, gdyby przedszkolanka przyszła i zachęcała dzieci do brania narkotyków. Wszyscy w tej sytuacji ocenią taki pomysł jako jednoznacznie negatywny i bardzo szkodliwy (choć przecież ich nie zmusza). Taka sama sytuacja dotyczy propozycji przebierania się chłopców za dziewczynki. Przypominam, że pedofil najczęściej też nie zmusza dzieci fizycznie tylko zachęca, przekonuje i wykorzystuje swój autorytet.

Dodatkowo program ten ma walczyć ze „stereotypem” rodziców i dziadków. Nauczyciel w przedszkolu nie ma prawa tego robić, ponieważ ich zadaniem jest wspomaganie rodziców w sposobie wychowywania, jaki oni wybrali. Nauczyciel nie może stać w opozycji do rodzica i uczyć dziecko, że jego rodzice źle pojmują rzeczywistość! Nie wolno zarzucać rodzinie, że jest „stereotypowa”. W przestrzeni wolności i demokracji każda z nich ma prawo być taka, jaka chce być. Rodzice mają konstytucyjne prawo do wychowania dziecka zgodnie ze swoimi przekonaniami i żaden program nie ma prawa podważać autorytetu rodzica.

Autorki programu „Równościowe Przedszkole” wmawiają nam, że przyczyną problemów, którym ten program ma zapobiegać są „stereotypy” męskości i kobiecości. Gdyby rzeczywiście przyczyną wszelkich dyskryminacji i ograniczeń były „stereotypy” męskości i kobiecości to niestety nigdy nie moglibyśmy dokonać zmian na tej płaszczyźnie, ponieważ wzorce męskości i kobiecości są uwarunkowane biologicznie, a nie ustalone kulturowo przez człowieka. Prawda jest taka, że wszelkie ograniczenia, dyskryminacje i uprzedzenia powstają na tle źle rozumianych ról społecznych oraz niedojrzałości psychicznej do ich pełnienia. Często też nietolerancja mniejszości seksualnych, przemoc seksualna, dyskryminacja mają swoje źródła w braku szacunku do drugiego człowieka i braku mocnego kręgosłupa moralnego.