Dyskusja z feministką Agnieszką Graff

Poniżej cytat wypowiedzi znanej feministki Agnieszki Graff (źródło: natemat.pl, 30.12.13):

„Kościół upiera się, że płeć i seksualność to coś odwiecznego, domena prawa naturalnego, stąd opór przed poddaniem tej sfery życia racjonalnym badaniom, bo te pokazują zmienność i różnorodność w tej sferze”.

To nie Kościół się upiera, że płeć i seksualność to domena prawa naturalnego, lecz takie nauki jak biologia, genetyka behawioralna, neurologia, psychiatria, psychologia ewolucyjna itp. Jednocześnie nauki te nie zaprzeczają, że kultura ma dodatkowy, wtórny wpływ na kształtowanie płci. Pani Agnieszka Graff widocznie uważa, że nauki ścisłe przyrodnicze są mało wiarygodne do rozstrzygania czy płeć jest uwarunkowana biologicznie, że lepiej poradzą sobie z tym nauki humanistyczne i społeczne, które nie mają ku temu metod badawczych i a priori odrzucają wpływ uwarunkowań biologicznych na kształtowanie płci. Pani Graff chce nas przekonać że gender studies są bardziej wiarygodne w tej materii szczególnie, że są prowadzone przez feministki, w których obiektywizm w tej kwestii można mocno wątpić.

Poniżej kolejny cytat Pani Agnieszki Graff (źródło: natemat.pl, 30.12.13):

„To nie jest ideologia, tylko ważny nurt badań we współczesnej humanistyce i naukach społecznych. Gender to po prostu pewien wymiar ludzkiej tożsamości: wzorce i przekonania dotyczące męskości i kobiecości są zmienne w czasie, kształtują się pod wpływem kultury, historii, przemian cywilizacyjnych”.

Męskość i kobiecość na całym świecie, w całej historii ludzkości jest taka sama. Proszę pomyśleć, czy ktoś z Państwa zna kraj, w którym kobiety są bardziej agresywne, dominujące, konkurencyjne od mężczyzn?  Czy ktoś słyszał o kraju, gdzie żyją mężczyźni  bardziej wrażliwi, bardziej emocjonalni od kobiet, czy też są kraje gdzie kobiety są bardziej zainteresowane zawodami technicznymi od mężczyz? A może istnieje choć jeden kraj, gdzie kobiety i mężczyźni są bardzo podobni do siebie i nie można w tej kulturze przypisać cech typowych kobietom i mężczyznom? Na całym świecie kobiety i mężczyźni mają podobne zainteresowania, cechy oraz predyspozycje do różnych umiejętności (we wszystkich kulturach kobiety mają lepsze zdolności werbalne od mężczyzn, a mężczyźni lepszą wyobraźnię przestrzenną). We wszystkich kulturach na całym świecie wzorce mężczyzn i kobiet są bardzo podobne, co jest dowodem na to, że są niezależne od kultury. By ukryć tak ewidentny dowód na niezależność wzorców od kultury feministki mówią, że są one zmienne w czasie, choć nie są w stanie podać takiego przykładu. Nikt nie jest w stanie podać przykładu pokazującego, że męskość i kobiecość różni się w poszczególnych kulturach (bo się nie różni). Feministki nie podają ani jednego takiego przykładu. Zawsze, i tylko, odwołują się do mody, by w ten sposób wykazać różnice pomiędzy różnymi kulturami – ale co one mają wspólnego z wzorcem męskości i kobiecości? Strój jest czynnikiem czysto kulturowym i jako jedyny pasuje do płci kulturowej. W obrębie mody gender studies  są jak najbardziej uprawnione do badań. Tylko, że nas interesują cechy, zainteresowania i predyspozycje, bo to stanowi o płci mózgu, na której podstawie kształtują się wzorce męskości i kobiecości. Proszę spytać feministkę o przykłady pokazujące, że wzorce męskości i kobiecości są różne w różnych kulturach i czasie - poza modą, oczywiście, a okaże się, że takich nie zna.

Dowody na to, że męskość i kobiecość nie bierze się z kultury, tylko że są uwarunkowane biologicznie - płeć mózgu kształtuje się w życiu prenatalnym i przez to rodzimy się z typowymi dla swojej płci cechami, zainteresowaniami i predyspozycjami, a kultura ma na nie tylko wtórny wpływ: wzmacnia je lub osłabia.

1) Dowód z obserwacji

Większość z nas widzi ogromne różnice (powtarzalne) między małymi chłopcami i dziewczynkami zanim w jakikolwiek sposób mogłyby się tych różnic wyuczyć ze stereotypów. Np. małe niemowlę dziewczynka bardziej reaguje na twarz człowieka niż na wiszący przed nią przedmiot, dla chłopca niemowlęcia nie ma to różnicy (kobiecość nastawiona na drugiego człowieka, męskość nastawiona na świat przedmiotów).

Jest wiele różnic, jakie gołym okiem widzą rodzice między swoimi synami i córkami od pierwszych dni ich życia (zanim pojawią się czynniki kulturowe). Doskonałym przykładem jest zarzut feministek, że chłopcy są łobuziakami, że są aktywni, ruchliwi, chętni do rywalizacji dlatego, że dorośli im to narzucają, a dziewczynkom zakazują wyciszając je. Nigdy w życiu nie widziałem sytuacji, by jakiś rodzic zmuszał swojego syna by szalał, krzyczał, wdawał się w bójki. Chłopcy mają to w naturze, a rodzice lub panie przedszkolanki (dla bezpieczeństwa grupy dzieci) zwykle muszą działać wprost odwrotnie, czyli uciszać ich hałaśliwość, uspokajać, tonować ich szaleństwa a nie wzmacniać! (według gender jest odwrotnie)

2) Dowód z badania rodzin

Jeszcze innym przykładem z codziennego życia jest często spotykana  sytuacja, gdy rodzinie jest rodzeństwo np. dwóch braci różniących się wiekiem o rok. Wychowywani są w identycznych warunkach i w taki sam sposób, a jednak różnią się od siebie diametralnie (jeden jest bardzo męski, a drugi zniewieściały). Według gender taka sytuacja nie powinna mieć miejsca, bo przecież środowisko (w tym przypadku najbliższe – rodzinne) oddziałuje na nich jednakowo, a jednak wynik jest różny.

3) Dowody neurologiczne

Tysiące badania naukowych na przestrzeni kilkudziesięciu lat niezbicie dowodzą, że męskość i kobiecość jest uwarunkowana biologicznie. Badania dokładnie umożliwiły wyselekcjonowanie typowych cech i umiejętności męskich i kobiecych przy zastosowaniu narzędzi statystycznych (dokładny opis  jak zostało to wykonane znajduje się w poście „Męskość i kobiecość”). Dodatkowo naukowcy potrafią wytłumaczyć dlaczego istnieją te różnice między mężczyznami i kobietami na podstawie budowy mózgu (wyjaśnienie proksymalne). Mózg mężczyzny i kobiety jest inaczej zbudowany (za te same czynności  odpowiedzialne są inne obszary mózgu u mężczyzn i kobiet). Na przykład mężczyźni mają ośrodek odpowiedzialny za werbalizację w kilku różnych częściach mózgu, a kobiety w jednym dlatego są lepsze w zadaniach związanych z werbalizacją, odwrotnie jest z wyobraźnią przestrzenną. Generalnie u kobiet wiele czynności umysłowych zlokalizowanych jest bilateralnie, a u mężczyzn jednostronnie, stąd też rekonwalescencja po urazach mózgu u kobiet jest bardziej efektywna.

Naukowcy odkryli nawet kiedy, i w jaki sposób kształtuje się płeć fizyczna, mózgowa i preferencje seksualne. Wszystko powstaje podczas życia prenatalnego i zależy od poziomu testosteronu dostarczonego płodowi. Jeśli wszystko przebiega poprawnie (nie ma czynników zaburzających, jak np. spożywane przez matkę leki) to zgodnie z zapisem DNA w odpowiednich fazach i odpowiednich ilościach dawki testosteronu powinny wykształcić dla mężczyzny odpowiednie genitalia, preferencje seksualną oraz płeć mózgu. Płeć mózgu jest właśnie odpowiedzialna za cechy i umiejętności danej płci. Czasem proces ten może przebiec nieprawidłowo, co skutkuje tym, że rodzi się mężczyzna, który ma mózg kobiecy lub odwrotnie kobieta z mózgiem typowo męskim (potocznie tzw. chłopczyca). Ten mechanizm tłumaczy także różne zaburzenia (homoseksualne, czy transseksualne).

4) Dowody medyczne

Historia uczy jak krzywdzące było takie  genderowe  podejście w przypadku dzieci, które rodziły się ze zdeformowanymi narządami płciowymi. W ubiegłym wieku kulturowe podejście do kształtowania płci było mocno promowane i uwzględniane także w działaniach medycznych. Z tego powodu, po porodzie, dzieciom z anomaliami w budowie narządów płciowych nie sprawdzano płci biologicznej (genetycznej, płci mózgu, itp.), a narządy operowano zgodnie z wolą rodziców dostosowując tym samym płeć do społecznych oczekiwań. Skoro tożsamość płciowa jest wytworem kultury, to bez znaczenia było jaką płeć biologiczną im dobierano! Dzieci, które nie miały szczęścia i wychowywano je w opozycji do ich biologicznie ukształtowanej płci chorowały przewlekle na depresję, a ich życie w wielu przypadkach kończyło się samobójstwem lub w najlepszym przypadku zmianą płci w wieku dorosłym.

5) Dowody z eksperymentów społecznych i badań naukowych

Podobnym przykładem walki z naturą były Kibuce czyli gospodarstwa Izraelskie, w których zlikwidowano podział ról na męskie i kobiece. Mężczyźni i kobiety wykonywali te same prace, wygląd był maskowany przez odpowiednie luźne stroje, kobiety nie nosiły malowały się, jedyne co różniło zachowanie kobiet od mężczyzn to był poród. Niestety ten system długo się nie utrzymał. Pokolenie wychowane bez narzuconych stereotypów męskości i kobiecości samo naturalnie powróciło do podziału ról płciowych, choć nikt ich wcześniej tego nie uczył. Dodatkowo badania przeprowadzone w 1951r. obaliły teorie o kulturowym uwarunkowaniu  ról płciowych. Wykazały one, że w idealnie egalitarnym (pozbawionym ról płciowych środowisku) chłopcy częściej niż dziewczynki bawili się przedmiotami wymagającymi dużej siły fizycznej, częściej angażowali się w zabawy związane z ruchem i  rywalizacją, a dziewczynki preferowały zabawy werbalne i związane z wyobraźnią.

6) Dowody z ekologii behawioralnej zwierząt

Zdecydowana większość gatunki zwierząt rozdzielnych płciowo mają analogiczny jak u człowieka podział ról płciowych (jedynie u bardzo małego procenta gatunków występuje odwrócenie ról płciowych, czyli np: opiekę nad potomstwem sprawuje samiec i to on wybiera partnerkę, z pośród tych, które rywalizują o jego względy). W żadnym gatunku nie występuje sytuacja by samiec i samica pełnili te same role płciowe, by wykonywali te same zadania w stadzie. Zawsze istnieje specjalizacja, bo to ona zwiększa efektywność i przystosowanie do środowiska, a w konsekwencji gwarantuje sukces gatunku (a więc trwanie w czasie). Na tej samej zasadzie natura wyposażyła ludzi. Natura przystosowała kobietę i mężczyznę do odmiennych funkcji rozrodczych dając im odmienne uwarunkowania biologiczne (narządy płciowe, dając kobiecie laktację by mogła wykarmić niemowlę, mężczyznę przygotowała do roli osoby zapewniającej zasoby i ochronę, wyposażając go w silniejsze i wytrzymalsze mięśnie, lepszą kondycję fizyczną itd.). Natura nie zapomniała do tego dostosować naszych mózgów. Biologia mężczyznę wyposażyła z natury w większą agresywność, konkurencyjność, czy też lepszą wyobraźnię przestrzenną by pomóc mu w pełnieniu roli osoby dostarczającej zasobów i ochrony. A kobietę wyposażyła w większą empatię, emocjonalność, opiekuńczość oraz zdolności komunikacyjne (werbalne i niewerbalne), aby pomóc jej w opiece nad potomstwem.

7) Dowód zdroworozsądkowy

Zakładając, że męskość i kobiecość oraz typowe role męskie i kobiece powstały na tle kulturowym (ze stereotypów) to powinno wyglądać to tak:  wiele tysięcy lat temu (gdy człowiek był już podobny do współczesnego) usiedli tacy praludzie przy ognisku i wymyślili, że mężczyźni będą bardziej agresywni, silniejsi, wytrzymalsi, będą mieć lepszą wyobraźnie przestrzenną itd. W związku z tym będą polować, walczyć, bronić, będą przywódcami plemion, itd. Musieli to ustalić, bo przecież tych cech i umiejętności nie mieli wrodzonych. Tak samo ustalono jakie cechy i umiejętności będą miały kobiety, i im wyznaczono adekwatne do tego zadania. Co dalej? Jakimś niesamowitym zbiegiem okoliczności (przy prawdopodobieństwie dążącym do zera) takie same ustalenia co do cech i umiejętności męskich i kobiecych ustalili wszyscy ludzie na całym świecie na przestrzeni tysięcy lat nie mając ówcześnie kontaktu między sobą.

Feministki nie mają ani jednego dowodu na poparcie swojej teorii

Chciałbym mocno zaznaczyć fakt, że nie istnieje choćby jeden dowód na poparcie prawdziwości teorii gender. Zachęcam Państwa do przeszukania zasobów internetu lub innych źródeł w celu znalezienia choćby jednego dowodu na to, że płeć (męskość i kobiecość) te jest kształtowana tylko i wyłącznie przez kulturę, a biologia nie ma na to wpływu. Jeśli ktoś z Państwa znajdzie taki dowód proszę o zamieszczenie go w komentarzach.